အတိတ္သုိ႔ အမွတ္တရ

၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္မတက္ခင္ ဦးေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူတုိ႔ အလုပ္မွာ ၀န္ထမ္းေခၚတယ္ဆုိၿပီးေၿပာလာေတာ့ အိမ္ကက်ေနာ္ကုိ အလုပ္သြားေလွ်ာက္ခုိင္းတယ္။ အင္တာဗ်ုဴးလုပ္တဲ့ ေန႔မွာကုိယ္တက္တဲ့ ဂါထာေလးကုိရြတ္ၿပီး ကုိယ္အလွည့္ကုိေစာင့္ေနလုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး က်ေနာ္အလွည့္ကိုေရာက္လာတယ္။ ဆရာေလးေယာက္ေမးတာေတြကုိ အတက္ႏုိင္ဆုံးေၿဖၿပီး အိမ္ကုိၿပန္လာခဲ့တယ္။ အင္တာဗ်ဴးလာေၿဖတဲ့သူေတြထဲမွာ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကုိလည္းေတြ႔လုိက္တယ္။ ေနာက္ရက္က် ဦးေလးသူငယ္ခ်င္းက အလုပ္ဆင္းဖုိ႔အိမ္ကုိ အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။

၁၀တန္းေအာင္ၿပီးစ ဘာမွလည္းမသိ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳလည္းမရွိေသးတဲ့ က်ေနာ္အတြက္ အလုပ္ရမယ္လုိ႔လုံး၀ထင္မထားခဲ့မိ့ဘူး။ အလုပ္ဆင္းရမယ္ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးပဲ။ ေနာက္ရက္ အေမၾကီးထုပ္ေပးလုိက္တဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးယူၿပီး အလုပ္ကုိလာခ့ဲတယ္။ အလုပ္မွာ အင္တာဗ်ဴးေန႔တုန္းကေတြ႔တဲ့ အစ္ကုိတစ္ေယာက္(ကုိသဲေနာင္)က လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြ၊ အလုပ္အေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းနဲ႔ပက္သက္လုိ႔ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ အားလုံးကုိေၿပာၿပေပးတယ္။ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တုန္းကေတြ႕လုိက္တဲ့ က်ေနာ္ဆရာေလးေယာက ္(ဦးတင္ထြန္း၊ ဦးေမာင္ေမာင္၊ ဦးထြန္းသိန္း၊ ဦး၀င္းေအာင္) က အလုပ္မွာအခ်ိန္ၿပည့္မထုိင္ဘူးဆုိတာလည္း သိလုိက္ရတယ္။ ဆရာေလးေယာက္ဆုိတဲ့အတုိင္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ပညာေတာ္က်တယ္။

ဆရာတုိ႔တေတြရဲ႕ သင္ၾကားမႈေတြ၊ ဆုိဆုံးမမႈေတြေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူတုိ႔အားလုံး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕အလုပ္ရွင္ ဆရာေတြၿဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔အေပၚအလုပ္သမားလုိ သေဘာမထားဘဲ တူလုိသားလုိဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာတပည့္ေတြ အတူတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ထမင္းလက္ဆုံစားခဲ့ဖူးတယ္။ ၾကံဳလာသမွ်အခက္အခဲ ေတြကုိလည္းအတူတူရင္ဆုိင္ ေၿဖရွင္းခဲ့က်တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕တြဲလက္ေတြ မၿမဲခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပါတယ္ ဆရာ ....