ေဆာင္းရာသီေရာက္လုိ႔ မနက္မနက္ က်ဴံးေဘးက ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္ၾကီးကုိၿဖတ္ၿပီး အလုပ္သြားရင္ ငယ္ငယ္ကၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေလးကုိ သတိရမိ့တယ္ ......
1993 ေလာက္က ...
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ မနက္ခင္းတစ္ရက္မွာ ဘဘနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္၊ မနက္ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္ဆုိေတာ့ မီးေရာင္ရွိတဲ့ေနရာကလြဲလုိ႔ က်န္တဲ့ေနရာေတြမွာ အေမွာင္ဖုံးေနခဲ့တယ္။ ေၿမးအဖုိးႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္၊ ေၿပးလုိက္၊ နားလုိက္၊ လုပ္ရင္းနဲ႔ က်ဴံးေဘးကုိေရာက္လာခဲ့တယ္၊ က်ဴံးေဘးမွာ က်ေနာ္တုိ႔လုိေၿပးေနတဲ့ သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကလည္း မႏၱေလးမွာ ေဆာင္းတြင္းအားကစားပဲြေတြလုပ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့ မနက္ဆုိ ထေၿပးတဲ့သူ၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္စည္တယ္္။ က်ဴံးေဘးမွာ အေၿပးေလ့က်င့္ရင္းနဲ႔ ေမာလာလုိ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ ခဏနားၿဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကုိယ္နားေနတဲ့ သစ္ပင္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ သစ္ပင္ကေနၿပီး မုတ္ဆိတ္ေမြးလုိ ႏြယ္ေတြေအာက္ကုိ အမ်ားၾကီးက်ေနတယ္ေလ။ သိခ်င္လာတာနဲ႔ ဘဘကုိေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒါ “ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ ” ပင္လုိ႔ ဘဘကေၿပာၿပတယ္။ အပင္ၾကီးကုိ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ၾကည့္ေနတာ ေဘးမွာအတူနားေနတဲ့ ဘဘကုိသတိမထားလုိက္ဘူး။ သတိရလုိ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘဘကမရွိေတာ့ဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွာၾကည့္ေတာ့လည္း မေတြ႔ဘူး။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာလာတာနဲ႔ က်ေနာ္စုိးရိမ္လာတယ္၊ ဘဘက်ေနာ္ကုိေမ့ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားၿပီလား၊ တစ္ေယာက္တည္းၿပန္ဖုိ႔ရာလည္း အိမ္ကုိဘယ္လုိၿပန္ရမယ္ဆုိတာ မသိဘူး။ က်ဴံးနဲ႔အိမ္က အေ၀းၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အခုမွစေၿပးဖူးတာဆုိေတာ့ လမ္းလည္းမမွတ္မိ့ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးရင္းေတြးရင္း ၀မ္းနည္းၿပီး ငုိမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ ဘဘၿပန္ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္ငုိေနတာေတြေတာ့ ဘာလုိ႔ငုိတာလည္းဆုိတာေမးတယ္။ ငုိေနရင္းကပဲ ဘဘကုိရွာမေတြ႕လုိ႔ ငိုေနတဲ့အေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့ ဘဘက သူဒီနားခဏလမ္းေလွ်ာက္သြားတာပါလုိ႔ေၿပာၿပတယ္။ က်ေနာ္ကုိလည္း မငုိေတာ့ဖုိ႔ေၿပာၿပီး ေၿမးအဖုိးႏွစ္ေယာက္ အိမ္ၿပန္ခဲ့ၾကတယ္ ....
ေပါက္ေပါက္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္ Post တစ္ခုေရးၿဖစ္သြားၿပီ ... း)
ၿပန္ Tag ရမယ့္သူေတာ့မရွိဘူး ....
ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ပုိ႔စ္အသစ္တစ္ခုေရးၿပီး ေပါက္ေပါက္ကုိ ၿပန္ေကာင္းမႈၿပဳရမယ္ ....;)
ေပါက္ေပါက္ေရ ေရးဖုိ႔ၿပင္ထားပါဗ်ာ .....
Monday 17 September 2007
ေဆာင္း
Tuesday 11 September 2007
မအားလပ္ၿခင္း
အခုရက္ပုိင္း သူငယ္ခ်င္း website ၿပန္ဆြဲေနတာနဲ႔ မအားဘူးၿဖစ္ေနလုိ႔ ဘာပုိ႔စ္မွမတင္ၿဖစ္လုိက္ဘူး။ webpage ကေတာ့ တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ၿပီးသြားၿပီ။ သြားလည္းဒီစိတ္ စားလည္းဒီစိတ္ ၿဖစ္ေနတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာသုံးဖုိ႔ကလည္း ၁ ပတ္မွာ ၂ ရက္ပဲအဆင္ေၿပတာဆုိေတာ့ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ၿမန္ၿမန္လုပ္ေနရတယ္။
ပုံၾကမ္း
Monday 3 September 2007
ေၿပာင္းလဲၿခင္း
၁၀ လပုိင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ရွိေသးတယ္။ သူအတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ေရးေပးထားတဲ့ website တစ္ခုရွိတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္သူ႔ေမြးေန႔ မေရာက္ခင္ကလည္း သူဆုိက္ကုိၿပန္ၿပင္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီဇုိင္းအသစ္လုပ္ခ်င္တာတဲ့ အရင္အေဟာင္းကုိ မေန႔ကလုံး၀ ဖ်က္ၿပစ္လုိက္တယ္။ စိတ္ကူးအသစ္နဲ႔ ပုံစံအသစ္ဆြဲၿပီး သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔အမီ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။
ေမ့ေလ်ာ့ၿခင္း
28.08.07 က်ေနာ္ရဲ႕ အတိတ္သုိ႔အမွတ္တရ ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္ကုိေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရးလုိက္တာ အခ်ိန္ကုိ သတိမထားလုိက္မိဘူး။ မနက္ ၃း၀၀ နာရီ ကတည္းက ေရးေနတာ ပုိ႔စ္ေရးၿပီးသြားေပမယ့္ zorpia မွာ၀င္ၿပီး setting ေတြၿပန္ခ်ိန္းလုိက္ ၿပင္လုိက္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ စိတ္တုိင္းက်ၿပင္ၿပီးသြားလုိ႔ အမွတ္တမဲ့နာရီကုိေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ ၅း၄၅။ သြားၿပီ ... က်ေနာ္ၿပာသြားတယ္။ ဧည့္သည္က မနက္ ၅း၀၀ နာရီ သူ႔အခန္းကုိႏုိးဖုိ႔ wake-up call ေပးထားခဲ့တာ။ အခု ၅း၄၅ ရွိေနၿပီ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး လူကေတာ္ေတာ္ကိုၿပာေနၿပီ ႏုိးရမယ့္အခ်ိန္ထက္ ၄၅ မိနစ္ေနာက္က်ေနၿပီ။ အခုမွစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္ ေစာေစာတုန္းက ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ၿပာၿပာၿပာၿပာနဲ႔ေအာက္ဆင္းလာၿပီး breakfast သြားစားၾကတာ။ အခန္းနံပါတ္ၿပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ကုိယ္ႏုိးရမယ့္ဧည့္သည္က သူတုိ႔ၿဖစ္ေနမွန္းသိလုိက္တယ္။ မ်က္ႏွာပူလုိက္တာ။ ဧည့္သည္ေတြကုိႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔အတြက္ေတာင္ က်ေနာ္မွာေကာင္းေကာင္းမၿပဳံးႏုိင္ေတာ့ဘူး။
၅း၀၀ နာရီမွာႏုိးရမယ့္အခန္းက ႏွစ္ခန္း။ ဧည့္သည္ေတြေအာက္ဆင္းလာေပမယ့္ သူတုိ႔ Guide ဆင္းလာတာေတာ့မေတြ႕ေသးတာနဲ႔ Guide အခန္းကုိ ဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ့ Guide က “ညီေလး အစ္ကုိ ႏုိးခုိင္းထားတာက မနက္ ၅း၀၀ နာရီ အခု ၅း၄၅ ရွိေနၿပီ ဘယ္လုိၿဖစ္တာလဲတဲ့” က်ေနာ္လည္း Guide ကုိေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ Guide ကသေဘာေကာင္းလုိ႔ Departure ေန႔မုိ႔လုိ႔ ဒါမ်ုိဳးမမွားသင့္တဲ့အေၾကာင္း ေနာက္ဂရုစုိက္ဖုိ႔ေလာက္ဘဲေၿပာသြားတယ္။ သူအခန္းႏုိးၿပီးသြားလုိ႔ Wake-up call စာရြက္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထပ္ေတြ႔ၿပန္ၿပီ ၅း၃၀ တဲ့။ က်ေနာ္လည္းစဥ္းစားမေန႔ေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းအဲဒီအခန္းကုိ ဖုန္းေခၚလုိက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ အဲဒီအခန္းကေတာ့အဆင္ေၿပသြားတယ္။
မနက္ ၆း၀၀ နာရီက်ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဂ်ဴတီခ်ိန္းမယ့္ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆုိေပမယ့္ သူတုိ႔က က်ေနာ္ရဲ႕ senior ေတြ။ တစ္ေယာက္ကဆုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ supervisor...။ သူတုိ႔ကုိ ဂ်ဴတီလြဲရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ wake-up ေနာက္က်ခဲ့ရတဲ့ ကိစၥကုိပါေၿပာၿပလုိက္တယ္။ ၆း၁၅ မွာ check-out အခန္းေတြအတြက္ ၿပင္ေနတုန္း ဧည့္သည္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ ၿပာၿပာၿပာၿပာနဲ႔ဆင္းလာၿပီး ဘယ္သူမွသူကုိမႏုိးတဲ့အေၾကာင္းေၿပာၿပီး Breakfast စားတဲ့ဘက္ကုိထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္စလုံး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖစ္သြားၿပီးမွ wake-up call စာရြက္ကုိၿပန္ယူၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ ၄း၃၀ မွာ ဧည့္သည္ wake-up call ေပးထားတယ္ဆုိတာသိ့လုိက္ရတယ္။ ဆုိးလုိက္တာ လြဲတာမွ အကုန္ကုိလြဲတာပါလား။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ထူပူသြားတယ္။ ေမ့တက္တဲ့အက်င့္ရွိလုိ႔ အၿမဲတမ္းသတိထားၿပီး လုပ္ေနခဲ့တာ ဒီေန႔လုိဆုိးဆုိးရြားရြားၿဖစ္တာမ်ိဳး မၾကံဳဘူးေသးဖူး။ တစ္ရက္ေပါ့ဆမိလုိက္တာနဲ႔ တလြဲၿဖစ္ေတာ့တာပဲ။ ပုံမွန္ဆုိ ႏုိက္ဂ်ဴတီ၀င္တဲ့ရက္ေတြမွာ ဂ်ဴတီလြဲယူၿပီးတာနဲ႔ အကုန္ၿပန္စစ္၊ wake-up call ေတြကုိလည္း Telephone Alarm ေပးထားေနက်။ ဒီေန႔က်မွ စိတ္ရူးေပါက္ၿပီး Alarm မေပးေတာ့ဘဲ ကုိယ့္ဖာသာႏိုးမယ္ဆုိၿပီး ေပါ့လုိက္တာ။ ဂ်ဴတီ၀င္ကတည္းကလည္း wake-up call စာရြက္ကုိယူမၾကည့္မိ့ဘူး။ သာမန္ၾကည့္ၿပီး အေစာၾကီးႏုိးရမယ့္အခန္း မရွိဘူးဆုိၿပီး ေပါ့ဆလုိက္မိတာလည္းပါတယ္။ သတိတစ္ခ်က္လြတ္လုိက္တာနဲ႔ အမွားၾကဳံရေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ သင္ခန္းစာေကာင္းေကာင္းရခဲ့တယ္လုိ႔ေၿပာရမယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ သတိရွိတာဟာအေကာင္းဆုံးၿဖစ္မွာပါ။